کشفی عجیب در عمق منظومه شمسی
تاریخ انتشار: ۹ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۴۱۴۲۷۲
فضاپیمای «وویجر۲» تنها فضاپیمایی است که تا کنون از کنار سیاره اورانوس رد شده است و داده‌های به دست آمده از این ماموریت فضایی که در مسیر خود حدود ۴۰ سال پیش از کنار اورانوس عبور کرده است.
خبرگزاری برنا؛ شواهد جدید حاکی است که یکی دو قمر از ۲۷ قمر شناخته شده سیاره اورانوس ممکن است در بر دارنده اقیانوس‌های مایع در زیر سطح سنگی و یخی خود باشند که به دور اورانوس می‌چرخند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
دو قمر موسوم به «میراندا» و «آریل» دو مظنون اصلی در خصوص پراکندن پلاسما در فضای پیرامون اورانوس هستند که این قمر‌ها ممکن است صحنه فوران ستون‌های اقیانوسی باشند.
فضاپیمای «وویجر۲» تنها فضاپیمایی است که تا کنون از کنار سیاره اورانوس رد شده است و داده‌های به دست آمده از این ماموریت فضایی که در مسیر خود حدود ۴۰ سال پیش از کنار اورانوس عبور کرده است، دلایل کافی برای دانشمندان ایجاد کرده تا یک ماموریت دیگر به سمت اورانوس ترتیب دهند.
«ایان کوهن» ستاره شناس از لابراتوار فیزیک کاربردی «جانز هاپکینز» می‌گوید: اکنون چند سال است که بر این نکته تاکید کرده‌ایم که سنجش ذرات پرانرژی و میدان الکترومغناطیسی نه تنها برای شناخت محیط فضا بلکه همچنین برای کمک به تحقیقات علوم سیارات حائز اهمیت است. این مساله حتی در مورد داده‌هایی که قدمتشان از عمر من بیشتر است نیز صادق است.
کوهن و تیم تحقیقاتی او یافته‌های خود را روز ۱۶ مارس در پنجاه و چهارمین کنفرانس علوم سیارت و قمری ارائه کرده اند که مقاله آن نیز بزودی انتشار خواهد یافت.
هنگامی که وویجر-۲ در سال ۱۹۸۶ سفر خود از کنار سیاره اورانوس پرواز کرد، ابزار سنجش ذرات انرژی پایین آن داده‌های عجیبی را ثبت کرد: ذرات بارداری که به نظر می‌رسید در مناطق خاصی از میدان مغناطیسی (magnetosphere) اورانوس محبوس شده‌اند. آن‌ها می‌بایست به سمت بیرون گسترش پیدا کرده باشند، اما محدود به منطقه استوایی اورانوس در نزدیکی مدار‌های دو قمر «میراندا» و «آریل» باقی مانده بودند.
در آن زمان، دانشمندان اعتقاد داشتند که این وضعیت عجیب حاکی از تزریق الکترون‌های پرانرژی از منبعی مانند یک خُردطوفان (substorm) در میدان مغناطیسی اورانوس است. اما کوهن و همکارانش با بررسی‌های دقیق‌تر دریافتند که این الکترون‌ها خصوصیات مورد انتظار از یک تزریق خردطوفان را نشان نمی‌دهد.
این موجب شد که احتمالات زیادی مطرح شود. زیرا اکنون دانشمندان به سر دایره اول برگشته و تلاش داشتند تا بفهمند که این الکترون‌ها از کجا آمده اند. یک نکته جالب برای دانشمندان همانا زاویه بُردار سرعت الکترون‌ها نسبت به میدان مغناطیسی بود.
به منظور حفظ این زاویه مشاهده شده توسط وویجر-۲ یک منبع مداوم از الکترون‌ها مورد نیاز بوده است. یعنی منبعی که آنقدر قابل ملاحظه بوده باشد که بتواند بر پراکنده شدن‌ها و از دست رفتن‌های روی داده به علت امواج پلاسما در میدان مغناطیسی سیاره غلبه کرده باشد.
این تیم تحقیقاتی از طریق مدل سازی مشخص کرد که بدون وجود منبعی با چنین ماهیتی، در نقطه درست و در زاویه درست، زاویه توزیع الکترون‌ها تنها ظرف مدت چند ساعت یک شکل می‌شد.
این محققان با بررسی دقیق‌تر داده‌های وویجر-۲ درصدد یافتن چنین منبعی بر آمد. مدل‌سازی آن‌ها یک حداکثر (ماکزیمم) روشن و غیر قابل انکار را در فضای بین قمر‌های میراندا و آریل نشان داد که حاکی از وجود یک منبع از یون‌های پرانرژی در آن منطقه بود.
در مورد اینکه چه چیزی ممکن است تولید کننده این یون‌ها بوده باشد، در ۳۷ سالی که از عبور وویجر-۲ از اورانوس گذشته است، دانشمندان به پیشرفت‌هایی در این زمینه رسیده‌اند. وویجر۲ در فضای اطراف سیاره زحل نیز پدیده مشابهی ردیابی کرده بود که سال‌ها بعد کشف و مشخص شد توسط آب‌فشان‌های یخی (icy geysers) در یک قمر اقیانوسی با نام «انکلادوس» (Enceladus) تولید شده است و مشاهدات مشابه دیگری نیز به کشف قمر اقیانوسی «اروپا» (Europa) در پیرامون سیاره «مشتری» منجر شد.
به گفته کوهن، این امر نامعمولی نیست که سنجش‌های ذرات پرانرژی مقدمه‌ای بر کشف جهان‌های اقیانوسی باشد.
اینکه کدام قمر اورانوس منبع این پدیده و جهان اقیانوسی جدید است – قمر میراندا کوچکترین در میان پنج قمر بزرگ اورانوس یا آریل روشن‌ترین قمر این سیاره – در حال حاضر احتمال هر کدام ۵۰-۵۰ است و ممکن است هر کدام از آن‌ها یا حتی هر دوی آن‌ها باشند. هر دوی این قمر‌ها به تازگی علائمی از تجدیدسطح زمین‌شناختی نشان داده اند که می‌تواند مطابق با وجود فوران مواد مایع از درون آن‌ها باشد.
اما تا کنون تنها یک مجموعه از داده‌ها (مربوط به ماموریت وویجر۲) در اختیار دانشمندان قرار دارد. دانشمندان علوم سیارات بطور فزاینده‌ای حامی اجرای یک ماموریت دیگر مختص بررسی اورانوس و احتمالا همراه با سیاره «نپتون» هستند. پدیده‌های عجیبی در دنیای این سیارات در انتظار دانشمندان و علاقمندان علوم فضایی است که وجود اقمار اقیانوسی تنها تزیینات روی کیک آن‌ها به شمار می‌رود.
اورانوس از سیارات موسوم به «غول گازی» منظومه خورشیدی است. غول گازی به سیاره‌های بزرگی گفته می‌شود که عمدتا از هیدروژن و هلیوم تشکیل شده و به آن‌ها «ستاره‌های ناکام» هم گفته می‌شود. زیرا دارای عناصر بنیادین همانند ستاره‌ها هستند. در دهه ۱۹۹۰ میلادی مشخص شد که دو سیاره اورانوس و نپتون در واقع کلاس متمایزی از سیاره‌های بزرگ هستند که عمدتا از مواد سنگین و فرّار تشکیل شده‌اند که به این مواد اصطلاحا «یخ» گفته می‌شود.
انتهای پیام/
آیا این خبر مفید بود؟
نتیجه بر اساس رای موافق و رای مخالف
منبع: خبرگزاری برنا
کلیدواژه: اقیانوس زحل سیاره علم و فناوری فیزیک منظومه شمسی ماموریت فضایی میدان مغناطیسی سیاره اورانوس الکترون ها وویجر ۲ داده ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۴۱۴۲۷۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ماه و سیاره مریخ به یکدیگر نزدیک می‌شوند
ماه و سیاره مریخ شانزدهم اردیبهشت در یک راستا قرار می‌گیرند و از فاصله ۱۰.۳ دقیقه قوسی یکدیگر عبور می‌کنند.
به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، ماه و سیاره مریخ یکشنبه -شانزدهم اردیبهشت-به یکدیگر نزدیک می‌شوند و از فاصله ۱۰.۳ دقیقه قوسی یکدیگر عبور می‌کنند، ماه ۲۷ روزه در بعضی نقاط جهان از مقابل سیاره مریخ عبور می‌کند و یک غیبت ماه ایجاد می‌شود؛ رصد این پدیده از اصفهان دشوار خواهد بود زیرا ماه و سیاره مریخ بیش از ۱۴ درجه بالاتر از افق ظاهر نمی‌شوند، آن‌ها سپیده‌دم قابل رصد هستند، به طوری که ساعت ۰۳:۱۹ – یک ساعت و ۵۱ دقیقه قبل از خورشید- طلوع می‌کنند، سپس به ارتفاع ۱۴ درجه بالاتر از افق شرقی می‌رسند و ساعت ۰۴:۳۲ از دسترس خارج می‌شوند.
ماه در قدر منفی ۱۰.۵ و سیاره مریخ در قدر ۱.۱ هر دو در صورت فلکی حوت قرار دارند، این دو جرم آسمانی به قدری به یکدیگر نزدیک هستند که در میدان دید تلسکوپ قرار می‌گیرند، اما می‌توان آن‌ها را با چشم یا دوربین دوچشمی نیز رصد کرد.
غیبت قمری مریخماه یکشنبه -شانزدهم اردیبهشت- از مقابل سیاره مریخ می‌گذرد و یک غیبت ماه ایجاد می‌کند که از بعضی کشورها و سرزمین‌ها قابل مشاهده است، اما از اصفهان قابل رویت نیست؛ این غیبت فقط در بخشی از جهان قابل مشاهده خواهد بود، زیرا ماه آنقدر به زمین نزدیک است که موقعیت آن در آسمان تا دو درجه در سراسر جهان متفاوت است.
اختفای ماه فقط از بخش کوچکی از سطح زمین قابل مشاهده است؛ از آنجا که ماه بسیار نزدیک‌تر از دیگر اجرام آسمانی به زمین است، موقعیت دقیق آن در آسمان با توجه به موقعیت دقیق شما در زمین، به دلیل اختلاف منظر بزرگ آن متفاوت است.
مقارنه ماه و سیاره مریخماه و سیاره مریخ یکشنبه -شانزدهم اردیبهشت- در یک راستا قرار می‌گیرند و ماه ۲۷ روزه از ۱۱ دقیقه‌ای شمال مریخ عبور می‌کند، رصد این پدیده از اصفهان دشوار خواهد بود زیرا ماه و سیاره مریخ بیش از ۱۴ درجه بالاتر از افق ظاهر نمی‌شوند، آن‌ها سپیده‌دم قابل رصد هستند، به طوری که ساعت ۰۳:۱۹ – یک ساعت و ۵۱ دقیقه قبل از خورشید- طلوع می‌کنند، سپس به ارتفاع ۱۴ درجه بالاتر از افق شرقی می‌رسند و ساعت ۰۴:۳۲ از دسترس خارج می‌شوند.
ماه در قدر منفی ۱۰.۵ و سیاره مریخ در قدر ۱.۱ هر دو در صورت فلکی حوت قرار دارند، این دو جرم آسمانی به قدری به یکدیگر نزدیک هستند که در میدان دید تلسکوپ قرار می‌گیرند، اما می‌توان آن‌ها را با چشم یا دوربین دوچشمی نیز رصد کرد.
بارش شهابی ղ-Aquariid۲۰۲۴ بارش شهابی ղ-Aquariid ۲۰۲۴ از سی‌ویکم فروردین تا هشتم خرداد فعال است و زمان اوج آن یکشنبه -شانزدهم اردیبهشت- خواهد بود؛ در طول این مدت، هر زمان که نقطه تابش شهاب باران در صورت فلکی دلو بالای افق باشد، احتمال مشاهده شهاب‌ها وجود خواهد داشت، هرچه نقطه تابشی در آسمان بالاتر باشد، تعداد شهاب‌های قابل مشاهده افزایش پیدا می‌کند.
بارش شهابی ղ-Aquariid ۲۰۲۴ از ساعت ۰۱:۴۱ تا حوالی ساعت ۰۴:۴۳ قابل رصد خواهد بود؛ در این زمان، چرخش زمین، اصفهان را در سمت بهینه در جهت شهاب‌های ورودی می‌چرخاند و تعداد شهاب‌هایی که به صورت عمودی به سمت پایین می‌بارد را به حداکثر می‌رساند، در زمان‌های دیگر، شهاب‌های کمتری بر فراز آسمان اصفهان می‌سوزند و تمایل دارند با زاویه مایل وارد جو شوند.
نرخ ساعتی سرسویی (ZHR) بارش شهابی ղ-Aquariid ۲۰۲۴ تقریباً ۴۰ است، البته این نرخ ساعتی با فرض یک آسمان کاملاً تاریک محاسبه می‌شود و در عمل تعداد شهاب‌هایی که مشاهده می‌کنید کمتر خواهد بود؛ تخمین زده شده است که افراد می‌توانند از اصفهان در زمان اوج بارش شهابی تا ۲۳ شهاب در ساعت را رصد کنند؛ بارش شهابی تقریباً نزدیک به پدیده ماه نو خواهد بود، بنابراین نور مهتاب کمترین تداخل را ایجاد می‌کند.
کد خبر 750513
جدول میزان بارشهای فارس تا ساعت ۶:۳۰ امروز